Srpska pravoslavna crkva obležava praznik Svetog Simeona Mirotočivog, rodonačelnika dinastije Nemanjića

BEOGRAD - Srpska pravoslavna crkva danas proslavlja Svetog Simeona Mirotočivog, rodonačelnika srpske vladarske dinastije Nemanjića koja je srpskim zemljama vladala više od dva veka, a taj značajan dan obelžava se i širom sveta u crkvama SPC koje nose njegovo ime.

Sveti Simeon duhovno je, monaško ime Stefana Nemanje, utemeljivača dinastije Nemanjića, rođenog u Ribnici kod Podgorice oko 1114. godine Srpski veliki župan bio je od 1166. do 1196, koji se izborio za političku samostalnost u odnosu na Vizantiju, ujedinjenje srpskih zemalja u jedinstvenu državu i utvrđivanje pravoslavlja.

O životu rodonačelnika srpske vladarske dinastije Nemanjića, koja je bila na vlasti sve do 1371. godine, najznačajnije zapise ostavili su Sveti Sava, Sveti Stefan Prvovenčani i Domentijan.

Doba njegove vladavine predstavlja prelomni period u istoriji i kulturi Srba. Završilo se kada se povukao sa vlasti i zamonašio na velikom državnom saboru 25. marta 1196. godine, te za svog naslednika odredio srednjeg sina Stefana Prvovenčanog.

Najstarijem sinu Vukanu ostavio je na upravu Zetu, Travuniju, Hvosno i Toplicu, ali da je podređen Prvovenčanom.

Zamonašio se posle sabora sa suprugom Anom u Crkvi Svetih Petra i Pavla u Rasu. Tom prilikom uzeli su monaška imena Simeon i Anastasija.

Prvu godinu monaškog života Sveti Simeon proveo je u manastiru Studenica. U novembru 1197. pridružio se najmlađem sinu monahu Savi na Svetoj gori, gde su, uz dozvolu vizantijskog cara, oživeli zapusteli manastir Hilandar 1198.

Crkva Sv. Simeona Mirotočivog u Južnom Čikagu jedna je od brojnih crkava SPC koje postoje u svetu, kao i u Majamiju, Parizu, Utrehtu...

Otac Mile Subotić za Tanjug rekao je da je njegova crkva u CCikagu, hramovnu slavu proslavila u nedelju.

"Mitropolit Longin govorio je o Sv. Simeonu i njegovoj svetorodnoj lozi, mučeništvu za Hrista i vrlini smirenja u predstojećem postu", rekao je otac Subotić i dodao da je na arhijerejskoj liturgiji bilo mnogo parohijana, njihovih rođaka i prijatelja, ali i brojnih sveštenika iz okoline, a da je dečji hor Jovan Jovanović Zmaj odgovarao na službi.

Dodao je da je nakon liturgije upriličen svečani ručak sa prigodnim muzičkim i folklornim programom.

"U njemu su učestvovali đaci iz naše Crkvene škole i igrači folklornog ansambla Gavrilo Princip", naveo je Subotić koji je i profesor na fakultetu u Libervilu.

Stefan Nemanja preminuo je u Hilandaru u dubokoj starosti na današnji dan 1199. ili 1200. godine.

Sveti Sava je zapisao šta mu je Sveti Simeon na samrti tražio:

"Onda mi blaženi starac reče: 'Čedo moje, prinesi mi ikonu Presvete Bogorodice, jer sam dao zavet da pred njom ispustim duh svoj'. Ja izvrših zapovest. A kad nastupi veče, Blaženi mi reče: 'Čedo moje, učini mi ljubav, metni na me rasu koja mi je za pogreb, i spremi me potpuno na svešteni način, kako ću u grobu ležati. I prostri mi rogožu na zemlju, i položi me na nju. I stavi mi kamen pod glavu, da tu ležim, dok me ne pohodi Gospod da me uzme odavde. A ja sve izvrših što mi on zapovedi. Zatim mi Blaženi reče: 'Prizovi mi, čedo, prota i bratiju svu da vide moj ishod. Jer evo se već približuju sluge Gospoda Boga mog i silni vojnici, i uši moje čuju glas njihov i pesmu njihovu. Pohitaj, ljubimče!'".

Sledeće godine Svetogorski sabor kanonizovao je Stefana Nemanju kao Svetog Simeona Mirotočivog, jer su njegove mošti točile miro.

Sveti Sava je 1208. preneo njegove posmrtne ostatke u Rašku i nad njima izmirio zavađenu braću Stefana Prvovenčanog i Vukana, koji su se borili oko vlasti.

Njegove mošti su tada položene u njegovu zadužbinu Studenicu, pored oca. U njoj se i danas nalaze, desno od oltara u sarkofagu. Ipak, pomerane su nekoliko puta: iz Studenice u Žiču, pa nazad u Studenicu, zatim odatle u Sopoćane, gde su počivale 152 godine. U zemlji su bile ukopane 211 godina. Godine 1686. prenete su u Crnu Goru, a zatim vraćene u Studenicu 1701. Poslednji put su bile sklonjene 1790-1791. godine u Banat u manastir Vojlovicu.